بازی بازترین دریچه ی ست که در ورای آن میتوان روح کودکی را پیدا کرد ، می توان زوایای پنهان روح را کشف کرد و با فرهنگهای مختلف و ویژگی های اقوام آشنا شد ،  پنجره  ایست که ظلم و عدالت ، زشت و زیبا ، پسند و ناپسند، بد و خوب ، و دیگرارزشهای اخلاقی برگرفته از دین و اجتماع را به نمایش میگذارد، همچنانکه روح را برای لحظاتی به نشاط می خواند و شور و وجدی تازه به روح می بخشد می تواند وسیله ای برای بنیادی کردن ریشه های اخلاقی در نهاد آدمی باشد . در این راستا بازیهای محلی هر قوم چونان آیینه ای بازتاب فرهنگ و ساختار آن قوم است ، بازیهای محلی کردستان نیز از آن نمونه اند .

معرفی بازی که له که بری :

دراین بازی بازیکنان به دو گروه مساوی تقسیم می شوند ، در این بازی هر گروه بیشتر از پنج نفر هستند ، گروهی داخل بازی و گروهی دیگر بیرون از بازی ، وسیله ای شناخته شده را در وسط میدان بازی چال می کنند و روی آن خاک می ریزند ، بطوریکه خاک نمایان باشد تا گروه به راحتی جای وسیله را بدانند ، بعد گروهی که داخل بازی هستند ،یعنی داخل میدان از این وسیله دفاع می کنند تا آن را بیرون نیاورند و گروه خارج سعی می کنند که وسیله را خارج کنند که با خروج آن و دور کردن از حلقه داخل میدان برنده شوند و چنانکه گروه داخل بتوانند قبل از خارج کردن شی مورد نظر تک تک افراد گروه مهاجم را با هر قسمت از بدن لمس کنند برنده می شوند . یعنی با لمس هر فردگروه مهاجم ، آن فرد از بازی خارج می شود و در مقابل برای حذف گروه مدافع باید تلاش کنند از مابین افراد گروه مدافع عبور کنند و با عبور و فاصله انداختن بین هر فرد از افراد گروه  ، آن فرد از بازی حذف می شود و چنانکه این عمل را برای همه انجام دهند پیروز بازی شناخته می شوند .