روزهای شلوغی را هر روز سپری می کنیم ، خانواده ها از یک سو و بچه ها از سویی دیگر ، گاه چند خانواده با هم سر می رسند و تا توضیحاتت برای یکی شان کامل می شود،  دیگری از راه سر می رسد و مجددا توضیح می خواهد ، بچه ها تعدادشان از سی نفر رد شده است ، و گاه چهل نفر پسر با هم در مرکز حضور دارند ، ما مربیان هم برحسب وظیفه ی شغلی و انسانی مان ، پاسخگوی مراجعانیم ، در این گیر و دار ، دیدم که میترا عضو تازه ثبت نام شده ی مرکز ، آمد و به همکارم خانم فرخی سلام کرد ، جواب سلامش را گرفت و رفت نشست ، ما درگیر توضیح برای سه خانواده بودیم که با بچه های قد و نیم قدشان برای اولین بار به مرکز پا گذاشته بودند ، مشغول ثبت بچه ها در نرم افزار بودم و پرسش و پاسخ های مربوط به ثبت نام که مجددا صدای سلام میترا راشنیدم و مجددا پاسخ همکارم را ! فرصت نداشتم که گردن بچرخانم ببینمش ،اما صدایش قابل تشخیص بود ، چند دقیقه بعد مجددا میترا بلند شد و به همکارم سلام داد ، همکارم درگیر توضیح دادن فعالیتها و من متحیر از این همه سلام و علیک السلام !!!  دفعه ی چهارم بود که سلام میترا با پرسش خانم فرخی مواجه شد : میترا جان ، چه خبرته ؟؟؟ چند بار سلام می کنی ؟ میترا : خانم ، آخر هر سلام ، هزار تا ثواب دارد ، من الان چهار هزار ثواب برده ام . گاه لذت می بریم از اینکه در این فضا هستیم .... ازاینکه این بچه ها با این خلوص ، برای لحظاتی از جهان بزرگسالی ، کودک درونمان را شاد می کنند ....( ک . الماسی )