رمانی با دو پیرنگ :

رمان جزیره اثر داریوش عابدی را می توان رمانی با دو طرح داستانی خواند ،یکی نجات یک قایق که میراث پدر تلقی می شود و  دیگری فضای جادویی داستانهای دزدان دریایی . در این رمان همه  چیز حول تلاش و مقاومت اشکان ، شخصیت نوجوان رمان برای جلوگیری از فروش قایق پدرش و نجات آن شکل گرفته است . زندگی ساحل نشینان ، وابستگی  مردم جزیره نشین به  صید  ، مسایل جانبی مثل رفتار و شیوه ی زندگی و عادات مردم جزیره در بخش اول داستان بخوبی نشان داده شده و باور پذیر و جذاب است . از ویژگیهای مثبت صفحات آغازین کتاب توصیفات دقیق و کنش گرا همراه با رویکرد داستانی مناسب است که به شیوه ای واقع گرایانه و منطقی و تصویری حفظ شده است اما در ادامه ی داستان این نگاه واقع گرایانه بر تمام متن تسلط پیدا نمی کند و هنگام که با افسانه و جادو توام می شود منطق و باور پذیری داستان را کمرنگ می کند .داستان جزیره با قرار گرفتن اشکان ، قهرمان اصلی داستان ، بر دو راهی رفتن به شهرک ساحلی یا ماندن جهت نجات قایق بازمانده از پدرش شروع شده است ؛ با توجه به  شروع خوب رمان ، تعلیق  فضاهای داستانی و مشکلاتی که برای شخصیتها پیش می آید علیرغم تمام نقاط قوت شروع داستان ، به کندی صورت گرفته است و چندان خوشایند نیست . گریز نویسنده به گذشته و بازگویی شیوه ی ورود قایق به زندگی پدر و مرگ پدر اشکان  نیزکلیشه ای پرداخت شده است  مهم ترین کنش این فصل از داستان قرار دادن یک قاتل حرفه ای به نام اصغر قاتل،  یک دانشجوی باستان شناسی ، پسر نوجوان و سرکار امیری در یک موقعیت حادثه زاست  ، دیالوگهایی که بین شخصیتها در این صحنه از داستان رد و بدل می شود برای  خواننده ی نوجوان جذاب است  و نویسنده به خوبی از عهده ی توصیف فضا برآمده اما در این جا هم حضور قطب نما به دلیل اینکه می افتد کف کابین و خراب می شود ، کارکرد داستانیش را از دست می دهد بی معنا جلوه می کند گویی تفنگی را در صحنه ای نشان داده اند و آن تفنگ صرفا جهت پر کردن فضا وارد صحنه شده باشد و به نظر می رسد درست در موقعی که عقربه ی قطب نما تکان می خورد پیدا شدن جزیره اندکی غیر واقعی جلوه می کند و همزمان با آن دیالوگهای خشن سرکار امیری با غلامعلی در متن این بخش از داستان هم اندکی دور از فضای واقعی به نظر می رسد ، داستان را از زاویه دید اول شخص بازگوشده است و علیرغم وجود گره های متعدد که شامل آب گرفتگی جزیره ، تحقیقات برزو ، تلاش پاشا برای یافتن گنج ، تلاش معروف برای باطل کردن جادویی که پسرش را به بوزینه تبدیل کرده و و رود اصغر قاتل به جزیره ، از شخصیت پردازی بسیار خوبی برخوردار است ، فصلهای بعدی کتاب به یافتن گنج پنهان توسط اشکان و پاشا اختصاص دارد که به صورت بسیار ظریفی داستان را به ورطه ی تخیلات خوشایند یک نوجوان سوق داده است  . داستان  رئال  وحادثه محور است اما تعدد حوادث نظم منطقی داستان را به هم زده است  ، به طور کلی داستان دو پیرنگ دارد و نویسنده تلاش کرده است که باپیوند تلاشهای اشکان برای به دست آوردن قایق پدر و خطرات وجودیک قاتل حرفه ای به نام  اصغر قاتل و ترفندهای مهندس موفق و سرکار امیری ، دو پیرنگ را به هم گره بزند ، در حقیقت عابدی با پر رنگ کردن خطرات حضور اصغر قاتل و از حاشیه کشاندن این موضوع به متن ، بین فضای تخیلی و واقعی رمانش تمایزی قایل نبوده است ، بسیاری از صحنه ها مانند توصیف تخریب بازاچه ، استحاله پیدا کردن پسر ناخداتوسط یک زن به کمک مراسم آئینی و تبدیل شدن مجدد او به یک انسان  به باور پذیری داستان لطمه زده است و از دیگر ضعفهای منطقی داستان ، توصیفات راوی از مهندس موفق است که با کلاهبرداری زمین های مردم را به یک چهارم یا نصف قیمت می خرد و شایعه می سازد که جزیره به زودی به زیر آب فرو می رود اما در پایان داستان می بینیم که جزیره  به نحوی خلق الساعه واقعا به زیر آب فرو می رود و پیشگویی های مهندی موفق درست از  آب در می آید .  در واقع داریوش عابدی در بسیاری از حوادث داستانش منطق داستان را نادیده می گیرد ، لحن نوشتار رمان کتابی و یکدست است و گاه در تناقض با شخصیتها قراردارد مثلا شخصیت دایی اشکان که بنگاه دار حقه باز و دغلیست با لحنی روشنفکرانه و با تیپ یک آدم تحصیلکرده معرفی شده است( پیوست به صفحه ی 71 کتاب )  رمان جزیره با وصف تمام نقاط قوتش در توصیف ، و شخصیت پردازی ها و نشان دادن فضاهای داستانی ، از انسجام موضوعی کمی برخوردار است و تعدد حوادث و گره های داستان به باور پذیری و,  منطق  بسیاری از صحنه ها لطمه زده است . به قلم : کوثرالماسی/مربی امورفرهنگی/مرکزشماره2سقز .