در روزهای هفته ی ملی کودک ، در روزهایی که ما برای بچه هایمان جشن گرفته ایم ، در تمام ثانیه های این هفته که با عکس و فیلم و فعالیت می گذرد برای بچه های درگیر جنگ در هر گوشه از این جهان ، صلح آرزو می کنم ، صلح و جهانی عاری از خشونت ، عاری از شیون و ضجه های زنی بر پیکر فرزندش ،جهانی عاری از گلوله و گریه ... :

به تو فکر می کنم /

به تو گریه ... ، /

و این شعر را با نقص فعلش بخوان /

که به قلبش شلیک شده است  ، /

به قلبش که میگفت : لعنت به جنگ ! /

که از اتاقهای دو نفره شروع می شود .../

در هیاهوی بادها و بادبادکها /

به تو فکر می کنم با دهانی بازمانده /

به مادری که سینه اش  ، /

گلوی گلوله ای را شیر داده است ...

 کوثر الماسی - مهرماه 1393.