سلام بر آنان /

که در پنهان خویش بهاری برای شکفتن دارند /

 و می دانند هیاهوی گنجشک های حقیر /

ربطی با بهار ندارد /

حتی کنایه وار /

بهار غنچه ی سبزی است /

 که مثل لبخند باید /

بر لب انسان بشکفد /

 بشقاب های کوچک سبزه /

تنها یک سین/

به سین های ناقص سفره می افزاید /

بهار کی می تواند/

 این همه بی معنی باشد ؟ .../

بهار آن است که خود ببوید /

نه آنکه تقویم بگوید !!!   ( سلمان هراتی )

امسال هم دارد کم کم بساطش را از تقویم پاک می کند، امسال برای چند تن از همکارانمان سال قشنگی نبود ، دارم صفحه های ذهنم را مرور می کنم که امسال برای چند نفر در وبلاگمان پیام تسلیت نوشته ام ، برای آقای گلی حصار ، برای آقای پور رضایی ، برای خانم قیمتی ، برای خانم محمدی ، و خدا می داند در صف آینده ی مرگ نام چه کسان دیگری نوشته شده است ...، یاد غلامرضا بروسان می افتم و همسر شاعرش که مرگ شعری شد بر پیشانی شان  ، یاد دوستانی که سال 90 را با تلخی فراق عزیزان گذراندند.... ، دارم صفحه های ذهنم را مرور می کنم که امسال برای چند نفر پیام تبریک نوشته ام ... تولد کودکی ؟ پیوندی ؟ ... شاید بوده و من خبر نداشته ام ...شاید باشد و من باید منتظر سال 91 باشم و دعا کنم که پیامهای تسلیت کم باشد و پیامهای شاد ، باشد ... ! باشد که بنویسم .... ( ک. الف )